Kur’an da Allah bizlerin, TAĞUT tan sakınmamız konusunda birçok ayetinde ikaz eder ve uyarır. Hatta gerçek bir iman eden olabilmek içinde, onunla mücadele etmemiz gerektiğini de belirtir. Çok daha ilginci, bir Müslüman önce tağut u açıkça ve gönülden inkâr etmeli, ondan uzaklaşmalı, daha sonrada Allah ın kitabı Kur’an a sarılmalıdır der. Ayeti yazalım.
Bakara 256: DİNDE ZORLAMA YOKTUR. Artık doğru, yanlıştan ayrılmıştır. O HALDE TAĞÛTU/İNSANI ALLAH'TAN UZAKLAŞTIRAN HER ŞEYİ İNKÂR EDİP, ALLAH'A İNANANLAR, hiçbir zaman kopmayacak en sağlam kulpa tutunmuşlardır. Zira, Allah her şeyi işitendir; her şeyi bilendir. (Bayraktar Bayraklı)
Ayette dikkat çeken en önemli konu, dinde zorlama olmadığı, herkesin isteyerek gönülden ve içten iman etmesi gerektiği, inancının zorla olamayacağını söylüyor. Zaten Allah bu dünyada hepimizin, imtiha olduğunu söylemiyor muydu? Zortla imtihan olmaz. Devamında aslında çok önemli bir uyarı yapıyor Allah bizlere ve diyor ki; DOĞRU, YANLIŞTAN AYRILMIŞTIR. Peki, bu sözlerle Rabbimiz neyi kast ediyor? Elbette bizlere yol gösterici olarak gönderdiği KUR’AN dan. Yani sizlere gelen Kur'an, doğru ile yanlışı sizlere apaçık bildirmiştir. Demek ki Kur’an ın sınırlarını aşan, Allah emretmediği halde bunlarda Allah katındandır diyerek Kitabın dışına çıkanlar SAPIKLIĞA, ŞEYTANIN YOLUNA ADIM ATTIKLARINI ANLIYORUZ.
Ayetin devamında ise, her kim TAĞUTU inkâr edip, yani bizleri Allah ın emirlerinden onun yolundan uzaklaştıranları inkar edip onlardan uzaklaşıp , Allah ın yoluna girerde, KUR’AN ın ipine sarılırsa, sağlam ve en doğru kulpa sarılmış olur diyor. Demek ki gerçek bir Müslüman, TAĞUT un hükümranlığından tamamen kopmalı ve uzaklaşmalıymış, önce bunu anlamalıyız. BUNUN ANLAMI, KUR’AN A VE ONUN HÜKÜMLERİNE İMAN ETTİĞİNİ SÖYLEDİKTEN SONRA BİR MÜSLÜMAN, ASLA TAĞUT UN YANİ BATIL VE HURAFEYE DAVET EDENLERİN İNANAÇLARININ BİR TANESİNE BİLE İNANMAMASI GEREKTİĞİ, ÖZELLİKLE BELİRTİLİYOR. Bu ayetin devamındaki ayete bakalım şimdi de.
Bakara 257: Allah inananların dostudur, ONLARI KARANLIKLARDAN AYDINLIĞA ÇIKARIR. İNKÂR EDENLERİN DOSTLARI İSE TÂĞÛTTUR; ONLARI AYDINLIKTAN ALIP KARANLIKLARA GÖTÜRÜR. İşte onlar cehennemliklerdir. Onlar orada uzun süreli kalırlar. (Bayraktar Bayraklı)
Bu konuyu bu iki ayet, aslında çok açık anlatıyor. Allah iman edenlerin velisi-dostudur diyor ama devamında, inkar edenlerin velisi-dostu ise TAĞUTTUR açıklaması yapıyor. Allah ı veli dost edinenleri Allah, karanlıktan aydınlığa çıkaracağını bildiriyor. Allah ın yanında edindikleri veli, şeyh, efendi dedikleri kişileri, din adına yol gösterici güvenilecek dost edinenler ise aydınlıktan karanlığa doğru götürecekleri uyarısı yapılıyor. Peki, inkarcılar dediği kimler, Allah a ve kitaplarına tümden inanmayanlar mı? Öyle anlarsak anlatılanları asla doğru anlayamayız. Burada bahsedilen inkarcılar, Allah yalnız Kur’an ın ipine sarılın, güvenilecek veliniz yalnız Allah tır dediği halde, Allah ın kitabının yanına kitaplar koyan, yalnız Allah ı veli edinmeyip, kurtuluşları için edindikleri velilere, şeyhlere, efendilere, ihtiyaçlarının olduğunu söyleyenler bu insaanlar. BİR BAŞKA DEYİŞLE, ALLAH DAN BAŞKA ŞEFAATÇİ ARAYANLAR. VELİSİ, ŞEYHİ OLMAYAN CENNETE GİDEMEZ DİYENLER.
Bakın tüm bunlara inananların, aydınlıktan karanlığa sürükleneceğini söylüyor. Allah Kur’an ın sınırlarını aşanlara, Allah hükmetmediği halde, bunlarda Allah katındandır diyenlere, KÂFİR/İNKARCI DİYOR. TÜM BU YANLIŞ BİLGİLERİ TOPLUMA ANLATANLAR, ALLAH KUR’AN DA EMRETMEDİĞİ HALDE, BUNLARDA ALLAH KATINDANDIR DİYEREK, TOPLUMU ALDATANLARDA TAĞUTTUR.
Gelelim TAĞUT kelimesinin anlamına. TAĞUT kelimesini çok kısa tarif etmek gerekirse, TAŞKINLIK YAPAN, İTİRAZ EDEN, ALLAH IN KOYDUĞU SINIRLARI AŞAN, YOLDAN SAPTIRAN diyebiliriz. Bu kelime kişiye hitap eden bir kelimedir. Daha geniş anlamda TAĞUT, Allah ın koyduğu ölçü ve kurallar dışında kurallar koyan, toplumu Allah ın yolundan saptıran, Allah ın hükümlerine sırt çevirten diye tarif edebiliriz. Bir kişi, Allah ın hükümlerinin dışına çıkarmaya çalışıyor ve Allah ın emri diye kendi kanunlarını koyuyorsa, işte o kişi TAĞUTTUR. Şimdi vereceğim ayet TAĞUT kelimesiyle, Allah ın kimden bahsettiğini daha güzel açıklıyor.
Nisa 60: Şunları görmüyor musun? KENDİLERİNİN SANA İNDİRİLENE VE SENDEN ÖNCE İNDİRİLENE İNANDIKLARINI İLERİ SÜRÜYORLAR DA TAĞUTA İNANMAMALARI KENDİLERİNE EMROLUNDUĞU HALDE, TAĞUT ÖNÜNDE MUHAKEMELEŞMEK İSTİYORLAR. Şeytan da onları bir daha dönemeyecekleri kadar iyice sapıklığa düşürmek istiyor. (Elmalı meali)
Allah elçisine hitap ederek, bakın ne diyor. Sana ve daha önce gönderdiğim kitaplara, iman ettiklerini söyledikleri halde, asla kabul etmemeleri gereken, TAĞUTUN, Allah emretmediği halde dine soktukları batıl ve hurafelere de iman etmeleri ve daha da kötüsü, Allah ın emirleri dururken, BATILI HAKEM OLARAK KABUL EDİYORLAR DİYOR. Sanırım bu ayet hem Tağutun ne olduğunu hem de, ona inananların kimler olduğuna daha güzel açıklık getiriyor.
Bu ayetten aldığımız dersi, şimdide kendi yaşantımıza uygulayalım. Allah elçisine ve toplumu yönetenlere nasıl bir emir veriyordu? SİZLERE İNDİRDİĞİMLE, YANİ KUR’AN İLE TOPLUMA HÜKMEDİN. Peki, bugün bizler neler söylüyoruz bu konuda? Ya da şeriatla yönetildiğini iddia eden ülkeler ne yapıyor? Yalnız Kur’an ın verdiği hükümlerle mi yönetiyorlar, yoksa Allah ın asla bahsetmediği, hatta bahsi geçen hükmün dahi tersi olan FIKIH yani beşerin, mezheplerin koyduğu hükümlerle mi yönetiliyorlar? Ne yazık ki, Allah ın kelamı Kur’an, her bilginin olmadığı, detaysız bir kitap ilan edilip, kimin ya da kimlerin söylediği dahi belli olmayan bilgilerle İslam yaşanıyor.
Çok daha ilginci, ayrıca edindiğimiz şeyhler, efendiler, velilerin verdiği din adına hükümlerle, kişilerin yazdığı kitaplarla, inancımızı yaşıyoruz ve bu kişileri öyle yüceltiyoruz ki, Allah dan dilememiz gereken ŞEFAATİ onlardan diliyoruz. SİZCE BU VE BUNA BENZER DAVRANIŞLAR, TAĞUT UN ARDINA DÜŞMEK DEĞİL DE NEDİR? Kur’an dan örnek verelim.
Nisa 51: Allah’ın Kitabı’ndan bilgi sahibi olanları görmedin mi? Putlara ve azgınlara güveniyorlar da ayetleri görmezlikte direnenleri (kâfirleri) memnun etmek için "Bunların yolu, müslümanların yolundan daha doğrudur." diyorlardı. (Süleymaniye vakfı)
Aslında ayette bahsedilen TAĞUT un ve onlara inananların, hangi konularda inandığı çok açık anlaşılıyor. Allah kendilerine, yol gösterici kitaplar gönderdiğim halde, KİTAPLARDAN SAPARAK, Allah ın yanında edidikleri puta/ tağuta inanıyorlar diyor. Buradaki Put edindikleri veli kişilere, olağan üstü güç ve yetkiler vererek, Allah ın yanında şefaatçi edindikleri kişiler. Hatırlatmak isterim tüm bunları yapanlar Allah ı, elçilerini, hatta gönderdikleri kitapları tamamen inkâr etmiyorlar. Bunları bildikleri halde, tam tersini hayatlarına geçirerek, kendilerince putlaştırmış olduğu kişileri, Allah ın yanında şefaatçiler edindikleri için Allah bunları ikaz ediyor.
Kur’an da isimleri ile örnekleri verilen putlar LAT, UZZA, MENAT tır biliyorsunuz. O günkü toplumlar bunlara Allah diye tapmıyorlardı, bunu unutmayalım. Bunlar kendi dönemlerinde yaşamış, toplum tarafından sevilen, HACCA gelen insanlara yardımda bulunan kişilerin isimleriydi. Cahiliye toplumu, Allah ın gönderdiği kitaplardan o kadar sapmışlardı ki, şefaati ve yardımı yalnız Allah dan dilemeleri gerekirken, bu kişilerin heykellerini yapıp, KABEYE koyan toplum, ibadetlerini yaparken, bu kişilerden şefaat dilemekteydiler ve şöyle diyorlardı. BU İNSANLAR ALLAH IN SEVGİLİ KULLARIDIR, ALLAH ONLARIN HATIRINI KIRMAZ VE BİZİM GÜNAHLARIMIZI AFFEDER İNANCI VARDI. Sanırım bu yanlış inanç, sizlere hiç yabancı gelmedi. Allah da yapılan bu yanlışa dikkat çekiyor. Bizlerde camilerimizde, bireysel ibadetlerimizde, yalnız Allah dan mı şefaat diliyoruz sizce? ŞEFAAT YA RESULALLAH, NE DEMEK FARKINDAMISINIZ? Allah dan dilememiz gereken şefaati, nasıl olurda Allah ın elçisinden dileriz. Hâlbuki peygamberimiz kendi günahları için affı, şefaati Allah dan dilemiyor muydu? İşte bizler TAĞUTLARIN öğretisiyle, böyle yaşıyoruz İslam ı. Ama farkında bile değiliz.
Putlaştırdıkları insanların yanında, yine Allah ın gönderdiği kitaplarda yapılan uyarılar göz ardı edilerek, Allah ın kanunlarının dışına sakın çıkmayın dendiği halde, sırf çıkarları ve menfaatleri için, TAĞUTLAR edinmekten çekinmemişler ve inançlarını Allah ın yolundan saptırmışlardır. Düşünebiliyor musunuz, Allah ın koyduğu kanunun dışına çıkmak, onu görmezden gelmek, onun yerine başka hükümleri din diye kabul etmek bile, bizleri nefislerimizde TAĞUTLARIN ESİRİ YAPAR.
Gelelim günümüze, sizce bizler TAĞUT un tüm batılından, hurafesinden kurtulup, arınıp yalnız Allah a teslim olup, Kur’an ın yolundan mı gidiyoruz, yoksa nefislerimizde putlaştırdığımız rivayet ve sanı inançları dine sokarak, TAĞUTLARIN ardı sıra mı gidiyoruz? Değerli din kardeşlerim, eğer Allah ın kelamı Kur’an ın dışına çıkıyor ve Kur’an da her şey yoktur diyerek, asla emin olmadığımız sözlerin, kişilerin ardı sıra gidiyorsak, BİZLERDE TAĞUTU İNKÂR ETMEDEN, İMAN ETMİŞLERDEN SAYILIRIZ. Yani hakka batıl karıştıranlardan oluruz. BÖYLECE ALLAH IN İSTEDİĞİ, SAĞLAM BİR İMAN SAHİBİ ASLA OLAMAYIZ.
TAĞUTU tamamen inkâr eden, terk eden bir insan, Allah ın kitabı Kur’an da bahsetmediği hiçbir şeyi, dinin aslı unsuru asla yapmaz. Sağlam ve güçlü bir imana sahip olmak isteyen bir Müslüman, asla hakka batıl karıştırmaz, emin olmadığı bir bilgininde ardı sıra gitmez.
Dilerim cümlemiz, TAĞUTUN etkisinden tamamen kurtulmuş, yalnız Allah ın ipine sarılan, Rabbin azınlık Halis kullarından oluruz.
Saygılarımla
Haluk GÜMÜŞTABAK